Kurora është rrethi i ndritshëm që rrethon kokën e Jezusit, Virgjëreshës Mary, të të shenjtëve dhe të bekuarve. Filloi të shfaqej në ikonografinë kristiane rreth shekullit të 16-të pas Krishtit si simbol i bekimit dhe lavdisë qiellore. Ishte gjithashte gjerësisht e pranishme në figurat e artit egjiptian, grek dhe romak në veçanti si atribut i hyjnores dhe dritës. Si simbol i dinjitetit dhe fuqisë shfaqet edhe në figurat e Perandorëve. Përveç formës së rrumbullaktë ka qenë gjithnjë e lidhur me jetën, sepse është një thirrje ndaj organit femëror seksual dhe barkut të shtatzanisë dhe sepse kujton riciklimin e stinëve, si iluzion i jetës së përjetshme.
JO TË GJITHA KURORAT JANË TË NGJASHME: Fillimisht kurora, në paraqitjet e krishtera ishte e rezervuar vetëm për figurën e Jezusit dhe ishte ndonjëherë e tërhequr ndaj kryqit. Kurora pa kryq, përkundrazi tregon një shenjt të kanonizuar, ndërsa nëse ajo është bërë në vija në formën e rrezeve tregon një nga më të bekuarit që nuk janë kanonizuar. Varianti i kurorës është bajamja, që përfshin të gjithë personin dhe është e rezervuar për Virgjëreshën dhe figurën e Zotit. Shfaqet gjithnjë në skenat që lartësojnë natyrën hyjnore të Krishtit.
