Të pranosh partnerin tënd do të thotë ta njohësh vërtet atë dhe të kuptosh nëse kufijtë e tij mund të bashkëjetojnë me tonat pa na bërë të humbasim veten. Ata na thonë se dashuria e vërtetë është ajo që i reziston çdo gjëje. Se nëse e do vërtet dikë, e pranon ashtu siç është, pa u përpjekur ta ndryshosh, pa pritur që ai të jetë ndryshe, pa bërë pyetje. Por a është vërtet kështu?
Të pranosh partnerin me të gjitha të metat e tij nuk do të thotë t'i nënshtrohesh apo të mbyllësh një sy ndaj sjelljeve toksike. Nuk do të thotë të durosh mangësitë, të kërkosh vazhdimisht justifikime ose të qëndrosh në një marrëdhënie që na bën më shumë dëm sesa mirë. Do të thotë diçka tjetër, diçka shumë më e thellë dhe më e vështirë.
Të pranosh partnerin nuk do të thotë ta idealizosh
Dashuria e verbër është dashuri e rrezikshme. Të thuash "Unë e dua ashtu siç është" nuk mund të përkthehet në "Unë pretendoj se ajo nuk ka kufij, frikë ose sjellje që më lëndojnë". Pranimi vjen përmes ndërgjegjësimit: duke e parë atë, me të vërtetë, pa filtra, pa iluzione dhe duke zgjedhur ta duam atë pavarësisht nga ajo që shohim.
Kuptimi i ndryshimit midis defektit dhe papajtueshmërisë
Ka defekte që mund të pranohen – rrëmuja, kokëfortësia, vonesa e vazhdueshme – dhe ka papajtueshmëri që shkojnë përtej pranimit të thjeshtë. Nëse vlerat thelbësore janë shumë të ndryshme, nëse marrëdhënia na bën të ndihemi të vetmuar, nëse ajo që është ose bën personi tjetër na lëndon thellë, atëherë ndoshta nuk është çështje të pranojmë, por të pranojmë se ai person nuk është personi i duhur për ne.
Pranimi është i ndërsjellë
Të pranosh partnerin do të thotë gjithashtu të pranosh që ai ose ajo të të pranojë në këmbim. Nëse në një marrëdhënie jemi të vetmit që mbyllim sytë, bëjmë kompromise, punojmë për të metat tona, ndërsa tjetri nuk lëviz asnjë centimetër, atëherë diçka nuk shkon. Një dashuri e shëndetshme na shtyn të përmirësohemi, të bëhemi një version më i vetëdijshëm i vetvetes. Por kurrë nuk duhet të na kërkojë të ndryshojmë kush jemi, të sakrifikojmë kush jemi për ta bërë marrëdhënien të funksionojë. Ka gjëra që nuk duhen pranuar: mosrespektimi, dhuna (fizike ose emocionale), indiferenca, tradhtia sistematike, mungesa e mbështetjes kur kemi nevojë.
Dashuria e vërtetë është pranim, jo martirizim.
Të duash vërtet do të thotë të shohësh tjetrin për atë që është, jo për atë që do të donim të ishte. Të pranosh partnerin tënd ashtu siç është do të thotë të thuash: “Ti je i papërsosur, ashtu si unë, dhe unë zgjedh të të dua gjithsesi”.
Por do të thotë gjithashtu të dish kur pranimi bëhet dorëzim. Sepse dashuria nuk është dhe nuk duhet të jetë tolerancë. Dashuria është liri, edhe të thuash: "Të dua, por kjo nuk është për mua".
Këto karbohidrate ju ndihmojnë të humbni peshë!
Receta/ Është koha për një kafe të ftohtë!
LEFKADA - Bukuroshja smerald e detit Jon!
Cila është koha më e mirë për të pirë kafe?
Pajisja me ID brenda 3 ditësh! Ja sa kushton!
Si të harrosh një ish-të dashur në 10 hapa!
7 mënyra efikase për të dobësuar fytyrën!
