Shpesh në prani të fëmijëve me nevoja të veçanta na ndodh të ndiejmë se duhet të themi apo të komentojmë diçka nisur ndoshta nga kjo gjendje ndryshe, mirëpo gjërat që mund të themi janë të pakta dhe të thjeshta. Janë të shumta pastaj, ato fjali që nuk duhet të thuhen.
Të kesh një fëmijë me nevoja të veçanta nuk është një tragjedi, dhe nuk është diçka për të cilën ne duhet të shprehim keqardhje. Është e gabuar të kërkosh falje prindërve të fëmijëve me aftësi të kufizuara për ekzistencën e fëmijëve të tyre, apo jo?
Si ia dalin mbanë? Si çdo prind tjetër: një moment, një ditë, vit pas viti…
Kjo riforcon idenë se gjendja në të cilën ndodhen fëmijët e tyre është një tragjedi, nëse konsiderohen si superprindër ata mund të ndihen keq.
Prindërit e fëmijëve me aftësi të kufizuara kanë jetët e tyre. Ata punojnë, bëjnë ato aktivitete që pëlqejnë, udhëtojnë, bëjnë plane për të ardhmen.
Këto aftësi të kufizuara janë pjesë e botës së këtyre fëmijëve, nuk është një sëmundje që mund të kurohet.
Ka shumë fëmijë me aftësi të kufizuara, që nuk janë të dallueshme, por kjo s’do të thotë që ata duhet t’ia provojnë botës vetëm se këta të fundit nuk arrijnë ta vënë re.
Fëmijët me aftësi të kufizuara nuk duhen parë si kafshë cirku. Janë plotësisht njerëzor dhe meritojnë respekt.
Po, ata janë të frikësuar për të ardhmen e tyre si çdo prind tjetër. Të rrëfesh histori të trishtueshme për të rritur me aftësi të kufizuara nuk ndihmon për të lehtësuar këto frikëra. Në vend të kësaj e gjithë shoqëria duhet të kontribuojë për një të ardhme më të mirë të këtyre fëmijëve.
Faqet e internetit ‘të veshura’ në blu
Alexander Wang bashkon fuqitë me Adidas
10 sekrete për të mos u shëndoshur
Si të keni një lëkurë të shëndetëshme
Plazhet më mahnitës në botë: Ja kush kryeson
Modeli që ka “çmendur” rrjetin!
Të apasionuar pas kafesë, vizitoni Nju Jorkun
Çfarë të vishni? T-shirt të bardhë!
