Do të ishte mirë të ecnim çdo ditë më këmbë, hap pas hapi, ndoshta mes livadheve dhe pyjeve të dendura. Me mendjen e zbrazët dhe heshtjen që na shoqëron. Xhungla që prekim gjithë ditën për shumë prej nesh ka fytyrën gri të ndërtesave dhe zhurmën shurdhuese të trafikut.
Mjafton vetëm pak, një shëtitje e bukur për të ndryshuar gjendjen shpirtërore dhe për të ulur nivelin e stresit (tani shkenca gjithashtu e njeh atë), por e vërteta është një tjetër: ecja është një stil jetese, një gjest revolucionar. Dhe ne mund ta bëjmë atë kudo, në çdo moshë dhe në çdo kontekst.
“Mos humbisni dëshirën për të ecur: Unë, duke ecur çdo ditë, arrij në një gjendje të mirëqenies dhe unë lë pas shpatullave çdo të keqe, mendimet më të mira i kam pasur duke ecur dhe nuk njoh asnjë mendim të keq të mos jetë lënë pas duke ecur, por kujdes se shumë shpejt mund të ndjeheni keq…. prandaj mjafton të ecni dhe gjithçka do të shkojë mirë”- shkruante Bruce Chatwin, udhëtar dhe shkrimtar.
Përfitimet e një shëtitjeje të mirë janë të shumta dhe shumë më tepër kur ecja më këmbë bëhet një zakon i përditshëm.
Kujt nuk i ka ndodhur të ndjejë nevojën për të dalë të marrë ajër të pastër përballë një vendimi të vështirë? Hap pas hapi ulen nivelet e kortizonit, mendja çlirohet, frymëmarrja merr një tjetër ritëm dhe indet rioksigjenohen. Për një oksigjen të ri kanë nevojë edhe mendimet. Sipas studimeve, të ndryshosh pamjen, fizike e mendore, të krijosh një kontribut të ri, të ndryshosh vizion, përfshirë edhe atë të problemit, ndryshon organizimin e qarkullimit të neuroneve.
Rruga drejt paqes së brendshme është një ecje në lëvizje. Mësimi i parë i dobishëm që duhet eksperimentuar? Le të shkojë. Të lejosh veten të humbasësh është një aventurë që ju edukon për ndryshimin. Ndalimi i kontrollit dhe pranimi i pakontrollueshëm bëhet i hapur ndaj mundësisë: një derë që hapet pafundësisht dhe ndez imagjinatën tonë, na sjell përsëri në shpresë.
Sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë do të ishte e nevojshme të ecnim 30 minuta 2-3 herë në javë, në varësi të grup moshës, për të mbajtur nën kontroll problemet kardiovaskulare dhe obezitetin, problemet e trishtimit në rritje, për të luftuar depresionin dhe nxitjen e plakjes së shëndetshme. Të qëndrosh në ajër dhe të stërvitesh rregullisht është një ilaç që mund të përmirësojë cilësinë e jetës. Edhe gjatë sezonit të keq.
Jo vetëm. Duke ecur në këmbë ne pajtohemi me kohën dhe shpejtësinë: njohim dhetejkalojmë dhimbjen e një rënieje, gëzojmë bukurinë e madhe të një rruge. Ne mësojmë të qeshim me veten dhe me kufijtë tanë. Le të përpiqemi t’i kapërcejmë ato. Duke ecur çdo ditë është një mësim i jetës që rrit elasticitetin tonë dhe na bën më të fortë, lidhur me thellësinë e brendshme, mendjen dhe zemrën.
